ΜΕΤΑΤΑΡΣΑΛΓΙΑ
Μεταταρσαλγία είναι ο πόνος στην περιοχή των μεταταρσίων, στο πρόσθιο δηλαδή μέρος του πέλματος και δεν αποτελεί νόσο, αλλά σύμπτωμα. Συχνά συνοδεύεται από σκληρύνσεις και υπερκερατώσεις κάτω από τις κεφαλές των μεταταρσίων, οι οποίες δέχονται μεγάλες πιέσεις και βάρος κατά τη βάδιση. Τα μετατάρσια είναι οστά που ξεκινούν από τη περιοχή της καμάρας και καταλήγουν στις φάλαγγες των δακτύλων. Ο πόνος αυτός αφορά περισσότερο τις γυναίκες, αφού τα ψηλοτάκουνα και στενής φόρμας παπούτσια είναι από τις βασικότερες αιτίες του, αλλά και τους αθλητές, που καταπονούν συστηματικά τα μετατάρσια. Προκύπτει άλλωστε συνήθως από την υπερβολική καταπόνηση του κάτω άκρου, η οποία συνδυάζεται με τις μεγάλες και ανισόρροπες πιέσεις που δέχονται τα μετατάρσια καθημερινά. Κάποιες φορές συνοδεύεται και από τραυματισμό και φλεγμονή των παρακείμενων αρθρώσεων, των μαλακών μορίων και του αρθρικού θύλακα.
Μεταταρσαλγία: συμπτώματα και αίτια
Η μεταταρσαλγία εκδηλώνεται με έντονο πόνο, συνήθως στο 2ο και λιγότερο στο 3ο και 4ο μετατάρσιο, που ακολουθείται από αίσθηση καύσου. Μάλιστα, όταν το πρόβλημα γίνεται χρόνιο, ο πόνος μπορεί να φτάσει μέχρι τις άκρες των δακτύλων. Συχνά τα άτομα που βιώνουν την μεταταρσαλγία την παρομοιάζουν με τη αίσθηση μιας πετρούλας στο παπούτσι τους. Τα συμπτώματα της μεταταρσαλγίας εμφανίζονται σταδιακά και επιδεινώνονται όσο περισσότερο καταπονείται το πόδι.
Τα βασικότερα αίτια για την εμφάνιση της μεταταρσαλγίας, εκτός από τα ακατάλληλα παπούτσια και δη τα ψηλοτάκουνα, είναι η μεγάλη καταπόνηση του ποδιού, η πλατυποδία, η παχυσαρκία, η ουρική αρθρίτιδα, ο σακχαρώδης διαβήτης, ο βλαισός μεγάλος δάκτυλος, η γαμψοδακτυλία και το νεύρωμα Morton. Για να διαγνωσθεί η μεταταρσαλγία χρειάζεται κλινική εξέταση και απεικονιστικός έλεγχος, που περιλαμβάνει ακτινογραφία, σπινθηρογράφημα οστών, πελματογράφημα και σε κάποιες περιπτώσεις και μαγνητική τομογραφία.
Θεραπεία
Στις περισσότερες περιπτώσεις η αντιμετώπιση της μεταταρσαλγίας είναι συντηρητική και περιλαμβάνει από χρήση κατάλληλων υποδημάτων και ειδικών πελμάτων, ανάπαυση του ποδιού και επιθέματα πάγου μέχρι αντιφλεγμονώδη φάρμακα και φυσικοθεραπεία.
Όταν όμως τα συμπτώματα επιμένουν και τα αίτια της μεταταρσαλγίας είναι παθήσεις όπως ο βλαισός μεγάλος δάκτυλος ή το νεύρωμα Morton, που δεν ανταποκρίνονται στη συντηρητική θεραπεία, τότε επιλέγεται η χειρουργική προσέγγιση, μέσω της διαδερμικής χειρουργικής των κάτω άκρων. Αυτή την επιλογή κάνουν επίσης οι επαγγελματίες αθλητές που πάσχουν από μεταταρσαλγία, καθώς δεν έχουν την πολυτέλεια του χρόνου για να ακολουθήσουν βραδύκαυστες θεραπείες, οπότε στρέφονται συνήθως στο χειρουργείο.
Η μεταταρσαλγία μπορεί στις περισσότερες περιπτώσεις να προληφθεί με κάποιες απλές κινήσεις, όπως είναι η χρήση άνετων παπουτσιών, που θα είναι ευρύχωρα στο πρόσθιο μέρος και δεν θα συμπιέζουν τα δάχτυλα. Τα τακούνια επίσης δεν θα πρέπει να ξεπερνούν τα 4 με 5 εκατοστά. Σε κάθε περίπτωση το κάθε άτομο πρέπει να προσαρμόζεται στις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητες των πελμάτων του και να φροντίζει να λαμβάνει ιατρική συμβουλή όταν αυτό χρειάζεται και να μην αφήνει το πρόβλημα να γίνεται χρόνιο.


move your
body
