ΠΑΓΩΜΕΝΟΣ ΩΜΟΣ

Ο παγωμένος ώμος ή αλλιώς συμφυτική θυλακίτιδα είναι μια πάθηση που εκδηλώνεται με πόνο και δυσκαμψία στην περιοχή του ώμου. Όσο εξελίσσεται οδηγεί στον περιορισμό του εύρους της κίνησής του, με συνέπεια ο ασθενής να μην μπορεί να εκτελέσει απλές, καθημερινές δραστηριότητες.

Ο παγωμένος ώμος προκύπτει μετά από φλεγμονή του αρθρικού θυλάκου, που οδηγεί στην ανάπτυξη ουλώδους ιστού, συμφύσεων και προκαλεί ρίκνωση, με συνέπεια η άρθρωση να μην είναι πια ευέλικτη.

Τα συμπτώματα του παγωμένου ώμου εκδηλώνονται σταδιακά και περνούν από τρία στάδια. Στο πρώτο στάδιο ο αρθρικός θύλακος αρχίσει να φλεγμαίνει και εμφανίζεται ο πόνος, που με τη σειρά του φέρνει τον περιορισμό της κίνησης. Στο δεύτερο στάδιο, με περιορισμένη πλέον την κίνηση, εμφανίζεται η δυσκαμψία του ώμου, ενώ ο πόνος περιορίζεται. Στο δε τρίτο στάδιο, οπότε η δυσκαμψία είναι πλήρης και ο πόνος έχει εκλείψει, ξεκινά η σταδιακή επάνοδος στην προτέρα φυσιολογική κατάσταση. Αυτά τα στάδια μπορεί να κρατήσουν μερικούς μήνες το κάθε ένα. 

Παγωμένος ώμος: Αίτια καιπαράγοντες κινδύνου

Ο παγωμένος ώμος συνήθως είναι μια κατάσταση ιδιοπαθής, προκαλείται δηλαδή από αδιευκρίνιστα αίτια. Μπορεί όμως να είναι δευτεροπαθής, να αποτελεί συνέπεια μιας σειράς ασθενειών ή καταστάσεων κατά τις οποίες ο ώμος δεν χρησιμοποιείται, καθώς είναι ακινητοποιημένος, εξαιτίας μιας χειρουργικής επέμβασης που έχει προηγηθεί στην ευρύτερη περιοχή, όπως για παράδειγμα στον μαστό, εξαιτίας κακώσεων, καταγμάτων, εγκεφαλικού και μετεγχειρητικών αποκαταστάσεων.

Η ηλικία και το φύλο μπορεί να είναι παράγοντες κινδύνου για την εμφάνιση του παγωμένου ώμου, καθώς οι γυναίκες αντιμετωπίζουν μεγαλύτερες πιθανότητες να εμφανίσουν την πάθηση σε σχέση με τους άντρες, ενώ ο παγωμένος ώμος εντοπίζεται κυρίως σε ηλικίες άνω των 40 ετών. Επίσης παράγοντες όπως η τενοντίτιδα υπερακανθίου και άλλες παθήσεις τενοντίου πετάλου, αλλά και ασθένειες όπως ο σακχαρώδης διαβήτης, οι καρδιαγγειακές παθήσεις, οι παθήσεις του θυρεοειδούς αδένα και η νόσος Parkinson ενοχοποιούνται για τον παγωμένο ώμο.

Διάγνωση και θεραπεία

Για τη διάγνωση του παγωμένου ώμου απαιτείται μετά την κλινική εξέταση η μαγνητική τομογραφία, η οποία πρέπει να αξιολογηθεί από εξειδικευμένο ορθοπαιδικό, που θα προτείνει και τα επόμενα βήματα στον ασθενή.

Η αντιμετώπιση του παγωμένου ώμου είναι καταρχάς συντηρητική και περιλαμβάνει μια σειρά μέσων, από φάρμακα, αναλγητικά και αντιφλεγμονώδη, ενδαρθρικές ενέσεις και πρόγραμμα φυσικοθεραπείας. Η εμφάνιση των αποτελεσμάτων απαιτεί ένα βάθος χρόνου.

Στην περίπτωση που η συντηρητική θεραπεία δεν φέρει ικανοποιητικά αποτελέσματα και τα συμπτώματα, ειδικά της δυσκαμψίας, επιμένουν, χωρίς να ξεκινά η αποκατάσταση του τρίτου σταδίου, επιλέγεται η χειρουργική οδός και δη η αρθροσκοπική μέθοδος. Με τη χρήση του αρθροσκοπίου και ειδικών χειρουργικών εργαλείων απελευθερώνονται οι συμφύσεις στον ώμο και ανακτάται η κινητικότητά του.

move your
body