ΠΕΛΜΑΤΙΑΙΑ ΑΠΟΝΕΥΡΩΣΙΤΙΔΑ
Η πελματιαία απονευρωσίτιδα είναι απόρροια φλεγμονής της πελματιαίας απονεύρωσης, προκαλεί πόνο στο πέλμα του ποδιού, με αιχμή την πτέρνα και θεωρείται σύνδρομο υπέρχρησης. Ο πόνος που τη συνοδεύει γίνεται εντονότερος όταν το άτομο βαδίζει ή τρέχει. Η πελματιαία απονεύρωση συνδέει την κάτω επιφάνεια της πτέρνας με τα μετατάρσια, υποστηρίζοντας την καμάρα του ποδιού. Είναι μια παχιά, ινώδης συνδετική ταινία, που έχει ως αποστολή να απορροφά πιέσεις και κραδασμούς που δέχεται το πόδι και συμβάλλει στη διατήρηση τους σχήματός του, αλλά και της ποδικής καμάρας. Όταν οι πιέσεις είναι επαναλαμβανόμενες και συστηματικές, μπορεί να προκληθεί τραυματισμός στην πελματιαία απονεύρωση, που με τη σειρά του έχει ως συνέπεια τον έντονο πόνο και τη φλεγμονή στην περιοχή.
Παράγοντες κινδύνου
Παράγοντες κινδύνου για την εμφάνιση της πελματιαίας απονευρωσίτιδας είναι, πέραν της καταπόνησης του ποδιού, τα ακατάλληλα υποδήματα, η πλατυποδία, η παχυσαρκία, η δυσκαμψία της ποδοκνημικής, η πολύωρη ορθοστασία, οι συστηματικοί τραυματισμοί, οι κακές προπονητικές τακτικές και η άκανθα πτέρνας.
Το βασικό σύμπτωμα της πελματιαίας απονευρωσίτιδας είναι ο έντονος πόνος, ο οποίος μάλιστα είναι οξύτερος στα πρώτα βήματα της ημέρας και όταν το πέλμα έρθει σε επαφή με το έδαφος μετά από ένα μακρύ διάστημα ανάπαυσης. Ο πόνος ενεργοποιείται με τη βάδιση, αλλά γίνεται αισθητός και αν το άτομο αγγίξει την εσωτερική επιφάνεια της πτέρνας.
Για τη διάγνωση της πελματιαίας απονευρωσίτιδας χρειάζεται ιστορικό και κλινική εξέταση, ενώ μπορεί να απαιτηθεί ακτινογραφία, αλλά και μαγνητική τομογραφία σε επόμενη φάση, σε περιπτώσεις που τα συμπτώματα επιμένουν παρά τη θεραπευτική αγωγή.
Πελματιαία απονευρωσίτιδα και θεραπεία
Όταν η πελματιαία απονευρωσίτιδα μείνει χωρίς θεραπεία, ο πόνος αυξάνεται σταδιακά και όσο το πρόβλημα εξελίσσεται μπορεί να παρακωλύσει τη βάδιση, καθιστώντας το άτομο δυσλειτουργικό.
Η συντηρητική αντιμετώπιση είναι η πιο συνήθης θεραπεία. Περιλαμβάνει ανάπαυση, ώστε να εκλείψουν οι δραστηριότητες που επιδεινώνουν τη φλεγμονή, παγοθεραπεία, ήπιες μαλάξεις στο πέλμα και διατάσεις της πελματιαίας απονεύρωσης, ώστε να μειωθεί ο πόνος, φυσικοθεραπεία, η οποία μπορεί να αξιοποιήσει laser και υπερήχους, χρήση πελμάτων υποστήριξης της ποδικής καμάρας, ενώ σε περιπτώσεις που ο πόνος είναι πολύ έντονος, μπορεί να επιλεγεί η έγχυση ενός μίγματος αναισθητικού και κορτιζόνης τοπικά.
Σπάνια επιλέγεται η χειρουργική οδός και μόνο στις περιπτώσεις που η συντηρητική αγωγή δεν έχει αποτελέσματα παρά την πολύμηνη εφαρμογή της. Μεταξύ των τεχνικών που χρησιμοποιούνται είναι η απελευθέρωση της πελματιαίας απονεύρωσης, μια επέμβαση ελάχιστα επεμβατική, αλλά και ο χειρουργικός καθαρισμός της φλεγμαίνουσας περιοχής.
Σε κάθε περίπτωση η πελματιαία απονευρωσίτιδα είναι μια πάθηση που μπορεί να αντιμετωπιστεί και ο πάσχων δεν πρέπει να την αφήνει να εξελιχθεί, αλλά να αναζητά ιατρική συμβουλή στο πρώτο σύμπτωμα.