ΤΡΑΥΜΑ

Η χειρουργική αντιμετώπιση των καταγμάτων ισχίου, σπονδυλικής στήλης και άνω και κάτω άκρων έχει εξελιχθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια με μια σειρά σύγχρονων τεχνικών, που ελαχιστοποιούν την ταλαιπωρία του ασθενούς, αποκαθιστούν αποτελεσματικά το διαρραγέν οστό και επιταχύνουν την αποθεραπεία.

Κάταγμα ισχίου

Το κάταγμα ισχίου αφορά σε μεγάλο βαθμό τις πιο προχωρημένες ηλικίες, στις οποίες τα οστά έχουν περιορισμένες αντοχές ή πάσχουν από οστεοπόρωση. Εννέα στα δέκα κατάγματα ισχίου οφείλονται σε πτώσεις. Πλέον βρίσκονται στη διάθεσή μας σύγχρονες, χειρουργικές τεχνικές, ελάχιστης επεμβατικότητας, που αντιμετωπίζουν τη βλάβη και αποκαθιστούν το ισχίο.

Τα κατάγματα ισχίου χωρίζονται σε δύο κατηγορίες, τα ενδαρθρικά (υποκεφαλικά και κατάγματα αυχένος) και τα εξωαρθρικά (διατροχαντήρια, υποτροχαντήρια). Τα μεν πρώτα και δη τα υποκεφαλικά, αντιμετωπίζονται με σύγχρονες τεχνικές αρθροπλαστικής, ατραυματικού χαρακτήρα, οι οποίες πραγματοποιούνται μέσω μικρής τομής και ελαχιστοποιούν τον κίνδυνο τραυματισμού παράπλευρων μυών και τενόντων, ενώ επιτρέπουν την ταχύτερη αποκατάσταση του τραύματος. Μεταξύ των εναλλακτικών και ανάλογα με τη σοβαρότητα και τον τύπο του κατάγματος, περιλαμβάνονται η ημιολική αρθροπλαστική και η ολική αρθροπλαστική. Στη δεύτερη κατηγορία και συγκεκριμένα στα διατροχαντήρια κατάγματα, επιλέγεται η αντιμετώπιση με κλειστή ανάταξη και οστεοσύνθεση με ήλους. Η επέμβαση διαρκεί λιγότερο από μία ώρα, ελαχιστοποιεί το χειρουργικό τραύμα και περιορίζει την απώλεια αίματος.

Κάταγμα σπονδυλική στήλης

Το κάταγμα σπονδυλικής στήλης, ανάλογα με τη σοβαρότητά του, μπορεί να επηρεάζει το νωτιαίο μυελό ή να έχει αντίκτυπο στις νευρικές ρίζες, δημιουργώντας προβλήματα στην κινητικότητα του ατόμου, που μπορεί να φτάσουν μέχρι την παράλυση.

Τα κατάγματα σπονδυλικής στήλης μπορεί να κυμαίνονται από ένα ράγισμα μέχρι ένα πλήρες κάταγμα, όπου το οστό παρεκτοπίζεται και θρυμματίζεται. Συνηθέστερη αιτία τους είναι ο τραυματισμός, ο οποίος ενδέχεται να προκληθεί από ένα τροχαίο ατύχημα, μια αθλητική κάκωση ή μια πτώση, αλλά και η οστεοπόρωση στην περίπτωση των μεγαλύτερων ηλικιών.

Για τη χειρουργική αντιμετώπιση των καταγμάτων σπονδυλικής στήλης μια ελάχιστα επεμβατική τεχνική είναι η κυφοπλαστική, διαδερμική μικροεπεμβατική μέθοδος, η οποία προσφέρει ανώδυνη και αποτελεσματική λύση στον ασθενή, αλλά και η σπονδυλοπλαστική, ακτονολογικά καθοδηγούμενη, που ενισχύει το σώμα του πάσχοντος σπονδύλου.

Παράλληλα υπάρχει μια ευρεία γκάμα επιλογών και στην επεμβατική χειρουργική, από την έγχυση οστικού τσιμέντου μέχρι πολύπλοκες σπονδυλοδεσίες.

Κατάγματα άνω και κάτω άκρων

Τα κατάγματα άνω και κάτω άκρων είναι από τα πλέον συνήθη. Συχνά η αντιμετώπισή τους περνά από το χειρουργείο, επιλογή που εξαρτάται από τη σοβαρότητα και το σημείο του τραυματισμού, με τις διαθέσιμες τεχνικές να εξελίσσονται διαρκώς. Μεταξύ των πλέον σύγχρονων μεθόδων χειρουργικής αντιμετώπισης των καταγμάτων άνω και κάτω άκρων είναι οι ενδομυελικές ηλώσεις, η διαδερμική οστεοσύνθεση και η οστεοσύνθεση ενδοαρθρικών καταγμάτων με αρθροσκοπική υποβοήθηση. Στις ενδομυελικές ηλώσεις μεταλλικός ήλος περνά από το κάταγμα και το σταθεροποιεί. Πρόκειται για επεμβάσεις που συνιστώνται σε κατάγματα μηριαίου, κνήμης και βραχιονίου.

Στη διαδερμική οστεοσύνθεση, η οποία εφαρμόζεται κυρίως σε κατάγματα εγγύς βραχιονίου, σφυρών, κνημιαίων κονδύλων, σκαφοειδούς και άλλων μικρών οστών, ειδικοί κοχλίες τοποθετούνται μέσω μικρών οπών.

Οι σύγχρονες αυτές επεμβάσεις ελαχιστοποιούν τον μετεγχειρητικό πόνο, επιταχύνουν την αποθεραπεία και περιορίζουν τις επιπλοκές.

move your
body